“Grijze muizen zijn er al genoeg!”
Middenmoot. Middelmaat. Het zijn begrippen waar Ron van der Wild weinig mee
heeft. ‘Alles of niets’ is meer van toepassing op de flamboyante Leidenaar. Hij
heeft het in zijn hoofd gehaald om als coach van het eerste herenteam van het
Wassenaarse WZK in één keer door te promoveren van de tweede klasse district
naar de hoofdklasse. Vooralsnog liggen Van der Wild c.s. op schema. Na twee
promoties komt WZK inmiddels uit in de derde klasse van de KNZB. Nog drie
promoties te gaan…
Tekst: Hans Nieuwenburg
Het hoofdkantoor van zijn bedrijf Moscow Design ligt een beetje verstopt op een
‘grijs’ bedrijventerrein in Wassenaar, waarvan er in Nederland zovelen zijn.
Het is dat de Porsche van Ron van der Wild pontificaal op de stoep staat
geparkeerd en de eigenaar er zelf naast staat te zwaaien, want anders was de
verslaggever er zo voorbij gereden. Ook in het pand zelf doet – op de
ontwerpafdeling na – maar weinig vermoeden, dat dit het kloppend hart is van
een kledinglabel dat inmiddels is uitgegroeid tot een van de hipste merken van
het land. “Het straatbeeld wordt beheerst door meisjes die een Vespa-scooter
rijden en Uggs-laarzen en een Moscow-jas dragen”, lacht Van der Wild, die
tijdens het interview bij zijn assistente Eva informeert of ‘Maxima de jasjes
voor de prinsesjes al heeft opgehaald’…
Tegen de stroom in
Ja, zelfs onze modebewuste toekomstige koningin, woonachtig in het voorstadje
van Den Haag, heeft Moscow Design ontdekt. “Ze was laatst in onze winkel in
Wassenaar en toen bestelde ze voor alle prinsesjes een Moscow-jas”, verklapt
Van der Wild met gepaste trots. “Ik heb altijd eigen kledingzaken gehad onder
de naam Via Mio. Inmiddels hebben we een winkel in Wassenaar, Oegstgeest en
Lisse, twee in Leiden en twee in Noordwijk. Zeven in totaal. De laatste twee
jaar zijn er drie bijgekomen, tijdens de recessie zijn we dwars tegen de stroom
in gegaan. Mooi toch?!”
Uiteraard wordt er in Via Mio ook Moscow Design verkocht. “Als inkoper van
kleding had ik vaak kritiek op mijn leveranciers. Een jaar of vijf geleden zijn
we toen vanuit het niets zijn met Moscow Design begonnen, een ‘casual’
totaalcollectie voor dames, heren en kinderen. De ontwerpen maken we hier, de
productie gebeurt in verschillende landen. Blijkbaar verstaan we ons vak, want
buiten onze eigen winkels hebben we meer dan 250 klanten. Van individuele
modezaken tot de Bijeenkorf, waar Moscow Design een prominente plek heeft
verworven op de kledingafdeling. Ons doel: wij willen in elke plaats in de
beste kledingzaak liggen. Van Groningen tot Maastricht en van Arnhem tot Den
Haag.”
“Als je altijd commentaar hebt, dan kun je het beter zelf gaan doen”, motiveert
Ron van der Wild zijn beslissing om een eigen kledinglabel in de markt te
zetten. “Zo gaat het in de sportwereld ook. Je kunt wel altijd aan de zijlijn
blijven roepen, maar je moet ook een keer ergens verantwoording voor durven
nemen. Wat dat betreft heb ik veel aan mijn Rotterdamse achtergrond: mouwen
opstropen en er tegenaan!” Overigens is Moscow Design, vooruitlopend op de
plannen van Van der Wild, al wel in de hoofdklasse waterpolo aanwezig. De
mannen van De Zijl en ZPB dragen de jassen van zijn merk.
Gebroeders Vonk
Het bruggetje naar de ambities van Ron van der Wild met WZK is gemaakt. Hij was
al eens eerder een periode coach van de Wassenaarders, maar in zijn tweede
termijn lijken alle remmen los. Nadat WZK in de vierde klasse van de KNZB was
beland, wist Van der Wild de gebroeders Vonk – Roderic en Raymond – over te
halen bij hem te komen spelen. “Het deed me eerlijk gezegd wel pijn om die
jongens bij mijn oude club HZ Zian (zie kader, HN) weg te halen, maar ze waren
zo’n beetje de allerlaatste spelers die nog van het oude top-hoofdklasseteam
over waren en ze wilden uiteindelijk toch ook zelf weg. Ja, dan had ik ze
natuurlijk wel het liefste zelf in mijn team liggen.”
Van der Wild vertelde de tweeling én hun metgezel Patrick Hulsman over zijn
‘project WZK’, organiseerde speciaal voor hen een oefenwedstrijdje en na een
week bedenktijd hapten de Vonk-broers toe. Hulsman gaf aanvankelijk toch de
voorkeur aan SG Westland-Dijkglas in zijn woonplaats, maar afgelopen zomer,
nadat WZK opnieuw kampioen was geworden, maakte hij alsnog de overstap. En hij
was bepaald niet de enige. Lucio Leone en Fabian van den Berg verruilden ZPB
voor WZK, Toon de Groot kwam over van GZC Donk, Zlatko Rakonjac van SVH en ook
oud-international Martin Nederlof verkaste van HZ Zian naar de ploeg van Van
der Wild. “Martin is inmiddels de 40 gepasseerd, maar in mijn ogen behoort hij
nog altijd tot de beste vier, vijf keepers van Nederland”, zegt de coach, die
ook de vorig jaar bij HZ Zian gestopte Patrick van Eijk weer enthousiast heeft
gemaakt voor waterpolo.
Met alle versterkingen erbij verwacht Ron van der Wild, dat de competitie voor
WZK dit seizoen niet interessant wordt. “Wij worden met dit team op onze
sloffen kampioen”, zegt hij zonder een spoor van arrogantie. “Het liefst had ik
een klasse overgeslagen, maar dat staan de reglementen van de KNZB helaas niet
toe. Daarom proberen we elke week een oefenwedstrijd te spelen tegen een
eersteklasser of hoofdklasser. Op die manier spelen we een soort
schaduwcompetitie tegen tegenstanders van hetzelfde niveau of iets sterker. We
spelen regelmatig tegen ZPB en De Zijl en dan kunnen we goed meekomen. En
onlangs hebben we tijdens een trainingskamp in Belgrado elke dag tegen
verschillende ploegen uit de eennahoogste Servische competitie geoefend. Alles
gewonnen…Overigens had Goran Ivanovski dat trainingskamp van A tot Z perfect
voor ons geregeld!”
Buitencategorie
Wie het hoge oud-HZ Zian-gehalte bij WZK tot zich door laat dringen en de
plannen van Ron van der Wild aanhoort, vraagt zich af of het voor de geslaagde
ondernemer niet eenvoudiger was geweest enkele jaren geleden de voormalige
Haagse topclub de helpende hand te reiken. “Dat heb ik gedaan”, zegt Van der
Wild. “Ik heb mijn hulp aangeboden. Niet als sponsor of als coach, maar als
oud-HZ&PC-er. Het is in de jaren dat ik er heb gespeeld, toch een beetje
mijn cluppie geworden. Ik had de vereniging linksom of rechtsom willen helpen.
Maar helaas heeft men geen gebruik gemaakt van mijn aanbod. Vervolgens ben ik
verdergegaan met WZK.”
Van der Wild wil niet teveel afgeven op de beleidsbepalers van ‘zijn’ HZ Zian,
maar hij vindt wel dat ze de schuld van de leegloop van vorig jaar, toen de
club zich noodgedwongen uit de heren hoofdklasse moest terugtrekken, niet bij
de spelers neer moeten leggen. “Die gasten hebben jarenlang in de top van de
hoofdklasse gespeeld en waren in 2005 en 2006 nog vice-landskampioen achter
Polar Bears. Iedereen zag dat er een uitstekend team lag, dat met enkele – bij
voorkeur wat jongere - aanvullingen erbij nog jaren om de titel had kunnen
meespelen. Maar de club slaagde er maar niet in om spelers van buiten aan zich
te binden. Dat is toch raar?! Dan doe je toch iets niet goed, zeker als je ziet
hoeveel clubs hier in deze regio op een relatief kleine afstand van elkaar
actief zijn…Welke speler wil er nou niet naar de nummer 2 van Nederland komen
om te proberen nummer 1 te worden?!”
Zij eigen ervaring bij WZK is, dat hij spelers relatief eenvoudig over de
streep trekt om bij hem te komen spelen. “Als ik van een van mijn andere
spelers hoor dat er een speler ‘op de markt is’ of interesse heeft om bij ons
te komen, dan laat ik er geen weken overheen gaan. Dan bel ik ‘m direct op en
probeer nog dezelfde dag een afspraak te maken om mijn verhaal te vertellen. Face
to face!” zegt Van der Wild. Met als gevolg dat er in Wassenaar inmiddels een
‘eerste klasse-waardig’ team in het water ligt. Voor de hoofdklasse moet er nog
wel wat bij, vindt Van der Wild.
“Als we eenmaal in de eerste klasse zitten, gaan we op zoek naar een paar
spelers van de buitencategorie. Een type als Tjerk Kramer. Het is nu nog te
vroeg natuurlijk, we spelen per slot van rekening nog ‘maar’ derde klasse. Maar
wie weet hebben ook dat soort spelers over een jaar of twee, drie – als we de
lijn doorzetten - wel zin om bij ons te spelen. Maar het kunnen bijvoorbeeld
ook Serven zijn die tevens onze jeugd training geven. Ik geloof heilig in de
waterpolo-opleiding die talenten in de voormalige Joegoslavische republieken
krijgen. Ik heb mijn eigen ogen uitgekeken tijdens ons trainingskamp in
Belgrado, maar ook onze ‘eigen’ Zlatko Rakonjac heeft trainingsvormen en
oefeningen waar veel Nederlandse trainers, inclusief ikzelf, nog veel van
kunnen leren. Zlatko geeft samen met Toon de Groot training aan de jeugd van
WZK.”
Cultuurschok
Want Ron van der Wild heeft niet alleen oog voor het eerste team, zijn eigen
paradepaardje. “Dat heeft voor de korte termijn wel prioriteit, maar we moeten
ook de toekomst niet vergeten natuurlijk. Ons team is in mijn ogen een goede
mix van alle leeftijden, al zijn er wel al vijf boven de 30 jaar. Die zullen op
den duur toch ook een stapje terug gaan doen en tegen die tijd moeten we een
aantal jeugdspelers hebben klaargestoomd voor het grote werk. Op dit moment is
alleen de oorspronkelijke WZK-er Menno de Jong (19) daar aan toe. Hij
ontwikkelt zich erg positief, de andere jeugdspelers hebben nog een of twee
jaar nodig om aan te klampen.”, aldus Van der Wild, die de vraag waarom WZK
zich niet heeft aangesloten bij de nieuwe startgemeenschap Haaglanden, waarin
alle andere verenigingen in de regio – inclusief HZ Zian – zijn
vertegenwoordigd, makkelijk weerlegt. “Als we dat hadden gedaan, dan had WZK
naar mijn mening zo goed als alle spelers geleverd voor het eerste team. Wat
schieten wij er dan mee op?! Bovendien waren we al op weg met onze eigen
missie. Twee jaar geleden hadden we het waarschijnlijk wel gedaan, nu niet
meer.”
Het lijkt erop alsof Ron van der Wild volledig zijn eigen plan trekt en zich
verder van niets en niemand wat aantrekt. Niets is echter minder waar. “Kijk,
de club WZK heeft natuurlijk wel een kleine cultuurschok ondergaan. Men heeft
hier tientallen jaren een beetje meegedobberd, bij wijze van spreken, zonder al
teveel pretenties of ambitie. Dat is nu wel anders. Maar men is er inmiddels
wel enigszins aan gewend. En het helpt natuurlijk ook wel als er veel meer
mensen naar de thuiswedstrijden komen kijken en de baromzet van de kantine
zienderogen toeneemt, haha. Overigens moet ik wel een groot compliment maken aan
de mensen van de waterpolocommissie van WZK. Zij hebben mij vanaf het begin
door dik en dun gesteund!”
Ron van der Wild is geen autoritaire trainer, vindt hijzelf. “Integendeel. Ik
overleg zo’n beetje alles met mijn spelers, al bepaal ik uiteindelijk wel zelf
wie er spelen en wie niet. Maar over tactische zaken en de inhoud van de
trainingen bijvoorbeeld, praat ik graag met de ervaren spelers. Die weten er
misschien wel meer van dan ik”, aldus Van der Wild, die sinds vorig jaar een
speciale band heeft met Roderic en Raymond Vonk. “Daar kan ik mee lezen en
schrijven. Ik noem onszelf de Drie Musketiers, wij laten elkaar nooit in de
steek.”
Maatschappelijke carrière
WZK hoeft in ieder geval niet bang te zijn, dat Ron van der Wild afhaakt
voordat hij zijn doel heeft bereikt of dat hij zwicht voor een aanbod van een
andere club om trainer te worden, zelfs niet als het om een hoofddklasseteam
zou gaan. “Ik geloof in ons project, heb het zelf in gang gezet, dus dan zou
het wel erg vreemd zijn als ik er zelf halverwege tussenuit knijp….Daarbij: ik
heb totaal geen ambities in het trainingsvak. Ik doe het niet voor de eer of
voor het geld. Het is pure hobby voor mij. Ik vind het gewoon ontzettend leuk
om te doen, hier bij WZK, met deze groep jongens en mijn zoon Daan als
teammanager. Ik vind het boeiend om een ambitie uit te spreken en daar dan
volledig voor te gaan! Het is me als ondernemer ook gelukt om, met een helder
doel voor ogen, een succesvol bedrijf op te bouwen en datzelfde wil ik met WZK
bereiken. Als ik iets doe, dan doe ik het goed en anders begin ik er niet aan.
Ik houd niet van half werk.”
Ja, natuurlijk kent hij ook de verhalen van de hoge bomen die veel wind vangen
en dat je in Nederland toch vooral niet je hoofd te ver boven het maaiveld uit
moet steken. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Dat werk. Hij haalt er
zijn schouders over op. Ook de veronderstelling, dat hij zelf de grootste
sponsor van het eerste van WZK is en dat hij zijn spelers naar Wassenaar heeft
gelokt door links en rechts met de nodige flappen te wapperen, wuift hij
lachend weg. “Iedereen mag denken en vinden wat-ie wil”, zegt Van der Wild. “Ik
ga toch mijn eigen gang, heb alleen verantwoording af te leggen aan mijn
spelers en de waterpolocommissie en het bestuur van WZK. Kijk, het is
natuurlijk best handig als je zelf een bedrijf hebt waar tachtig mensen werken
en daarnaast nog allerlei relaties waar spelers wellicht aan de slag kunnen of
stage kunnen lopen. Sport en ondernemerschap gaan in mijn ogen prima samen.
Patrick van Eijk werkt op het hoofdkantoor, Roderic Vonk is bedrijfsleider van
de winkels in Noordwijk en verder doen sommige jongens af en toe wat
magazijnwerk. En ja, misschien kunnen ook andere spelers, huidige en
toekomstige, hier een maatschappelijke carrière opbouwen en tegelijkertijd WZK
een stapje hoger brengen. Ik denk dat daar weinig mis mee is en dat het
ontbreken van een dergelijke gedachte bij de bond juist exact de reden is, dat
internationals halverwege de 20 afhaken in Zeist! Ik denk dat toppers in de sport
het uiteindelijk ook goed zullen doen in het bedrijfsleven!”
Het is dus een misvatting dat hij bakken met geld in zijn project WZK stopt?
“Precies. Ik betaal misschien de cappies en de zwembroeken en ook voor zo’n
trainingskamp in Belgrado doe ik als sponsor een duit in het zakje, maar voor
de rest moeten de spelers het vooral leuk vinden om bij ons te spelen. Ik wil
een vriendenteam formeren en dan past het niet om verschillende spelers te gaan
betalen. Mijn werkwijze als coach is gebaseerd op vriendschap en saamhorigheid,
niet op geld of een ijzeren discipline. En ik werk met korte lijnen, durf ook
snel en zakelijk beslissingen te nemen. Gelukkig geeft WZK mij die ruimte ook,
want bij hoeveel clubs en bonden moeten niet eerst een batterij commissies zich
ergens over buigen alvorens ze een besluit nemen?! De sport gaat nog eens kapot
aan al die bureaucratie!”
Tot slot: wat gebeurt er als de hoofdklasse inderdaad wordt bereikt door WZK?
Wordt dan de ambitie verlegd naar de landstitel? Van der Wild: “Wie weet. Dat
zien we dan wel. We zullen in ieder geval niet voor spek en bonen meedoen. We gaan óf voor het kampioenschap óf strijden tegen degradatie.
Maar in ieder geval niet tien jaar in de middenmoot meedoen. Dat is niks voor
mij. Grijze muizen zijn er al genoeg!”
“De sport gaat nog eens kapot aan bureaucratie!”
“Sport en ondernemerschap gaan prima samen!”
óf voor het kampioenschap óf strijden tegen degradatie. Maar in ieder geval niet tien jaar in de middenmoot meedoen. Dat is niks voor mij. Grijze muizen zijn er al genoeg!”
De oud-speler
Ron van der Wild (52) leerde waterpoloën bij de ‘R’ in Rotterdam, samen met
onder meer de broers Nonnekes en Hans Westerwoudt. Omdat Rotterdam toen nog in
de derde klasse speelde en Van der Wild graag in de hoofdklasse uit wilde
komen, verkaste hij naar het Haagse HZ&PC, een van de ‘moederverenigingen’
van HZ Zian waarmee hij een jaar of vijf in de hoogste divisie actief was. “Ik
speelde onder meer met Cok Mudde, Peter Speijk en Nico Overbeeke en dat zijn
echt maatjes van me geworden. We hebben nu nog steeds regelmatig contact”,
vertelt Van der Wild, die ook met Cok Mudde meeging toen deze als trainer aan
de slag ging bij tweedeklasser SZC in Schiedam. “Daarna heb ik nog voor WVZ in
Zoetermeer gespeeld en uiteindelijk heb ik mijn spelerscarrière afgesloten bij
WZK.”
ManMeer!-Cup
De mannen van WZK zijn in de eerste ronde van de ManMeer!-Cup gekoppeld aan eersteklasser Katwijk. Vorige week was de heenwedstrijd in Katwijk, komende zaterdag 22 september volgt de return in Wassenaar. WZK-coach Ron van der Wild schat de kansen op een vervolg in het bekertoernooi voor zijn ploeg op 50%. “Het is geen gemakkelijke loting, per slot van rekening is Katwijk wel een eersteklasser. Maar als we doorkomen, dan gaan we zeker voor een plaats in de kwartfinales!”